در حریم عشق

مراسم سنج و دمام از قدیم هر اتفاق مهمی که رخ می داده، اول سنج و دمام نواخته می شده تا آن خبر به سمع مردم رسانده شود. مثلاً ایام عزاداری یا موقعی که می خواستند لنجی تازه را به آب بیندازند یا زمانی که کسی فوت می کرد و می خواستند مردم را برای تشییع جنازه خبر کنند از سنج و دمام استفاده می کردند. معمولا تعداد دمام ها 7 عدد می باشد که 4 تای آنها دمام معمولی است و 2 تای آن که از دمام معمولی بزرگتر است و غمبر نامیده می شود و یکی هم که اندازه آن هم از غمبر و هم دمام معمولی کوچکتر است و و اشکون نام دارد. حتی بند هایی هم که زیر چمبر دمام رد می شود نیز در هر طرف معمولا 7 تا است و این نشان گر مقدس بودن عدد 7 در میان مردم این مناطق است. تعداد سنج ها نیز معمولا بین 5 تا 7 عدد است و یک بوق که از جنس شاخ یک نوع گوزن است و رهبری گروه سنج و دمام را بر عهده دارد. ولی در شب 28 صفر این تعداد به دوبرابر افزایش می یابد. یعنی یک گروه سنج و دمام 7 تایی از یک طرف و یک گروه از طرف دیگر شروع به نواختن می کنند تا به هم برسند و به این دو گروه دمام دو بُرده می گویند. ( به نیت رحلت حضرت رسول (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع)).

مراسم سینه زنی بوشهری

این مراسم مذهبی شیعی با نوحه خوانی شخصی که به عنوان پیشخوان یا سرخوان شناخته شده آغاز می گردد.در ابتدای مراسم خردسالان جوانان و دست اندر کاران مسجد گرد پیشخوان در وسط محل برگزاری مراسم حلقه ای دایره شکل تشکیل میدهند که به آن بر می گویند. در مراسم سینه زنی عده ای مسئول ساختن و کنترل برها می باشند که آنان را بر ساز یا سینه گردان می نامند.شرکت کنندگان برای رعایت نظم و ایجاد فاصله در بر با دست چپ قسمت راست کمر همدیگر را می گیرند و با دست راست سینه می زنند.سینه زن ها همراه با حرکت موزون پا گرد پیش خوان می چرخند و با همسرایی در جواب نوحه ی پیش خوان او را همراهی می کنند معمولا در هنگام همخوانی سینه زده نمی شود.حلقه ی سینه زنی رفته رفته با شرکت سینه زنان دیگر گسترش میابد تا جایی که باید میان این بر برای سینه زنان جدید بر دیگری ساخته شود.بدین ترتیب تا آخر مراسم بر ساز افزایش تدریجی سینه زن ها را با ایجاد بر اداره کرده و برای تشکیل بر تازه به جز سینه زن های ماهر محل از افراد سرشناس و سینه زنان معتبری که از محله های دیگر برای عزاداری امده اند نیز با در نظر گرفتن شرایط سنی آنها استفاده می کند.