وي‍‍ژه عيد سعيد فطر

راستي  عيدسعيد فطر بر همه مسلمانان جهان مبارك .

اين عيد اسلام و مسلمين را به بالاخص به ناجي مسلمانان جهان و منتقم خون شهداي كربلا و همچنين رهبر و ولي امر مسلمين جهان  حضرتآقا  آيت الله العظمی سيد علی خامنه ای (مد ظله العالی)  تبريك و تهنينت عرض مي نمايم .

عذر خواهي بزرگ

از اين كه چند مدت  در ماه  مبارك رمضان نتوانستم وبگاه خود را بروز رساني كنم عرق سرد شرمندگي بر پيشانيمان نشسته و از تمامي دوستان عذرخواهي مي كنم و انشاا. . . جبران نمايم.

سی شب ، سی حدیث

حدیث شب یازدهم

عَنِ النَّبِيِّ - صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه - قالَ: أنا مِنَ الدُّنْيا اُحِبُّ ثَلاثَةَ أشْياءٍ: الصُّوْمُ فِي الصَّيْفِ، و الضَّرْبُ بالسَّيْفِ و إكرامُ الضَّيْفِ.

«المواعظ العدديه، ص76»

پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: من از دنيا سه چيز را دوست دارم: روزه در تابستان، شمشير زدن (در راه خدا) و گرامي داشتن ميهمان.


دهم رمضان رحلت بزرگ بانوی اسلام و مسلمین

 

تسلیت

وفات جان گذار همسر با وفای رسول خدا صلی الله علیه و آله ، یاور و حامی مصطفی، همراه خاتم الانبیاء، نماد ایمان و تقوا، همسر عصاره هستی، سمبل صلابت و استواری، افتخار بانوان گیتی، بزرگ بانوی اسلام، حضرت خدیجه کبری بر تمام مسلمانان جهان، به ویژه بانوان ایران اسلامی تسلیت باد.

سلام بر خدیجه علیهاالسلام

سلام بر خدیجه کبری علیهاالسلام یاور و مونس دردها و تنهایی های پیامبر صلی الله علیه و آله . سلام بر او که از برترین زنان برگزیده خدا بود. سلام بر عبودیتش، بر اخلاص و صداقتش، بر پاکی و قداستش، بر ایثار و فداکاری اش و بر صبر و پایداریش. سلام بر آن لحظه ای که تصدیق رسالت نبوی کرد و سلام بر سراسر زندگی پرشورش که اطاعت از خدا و رسول خدا درآن موج می زد.

غم هجران

چشم ها گریان، سینه ها داغ دار و دیده ها نظاره گر لحظه ای بود که رسول خدا صلی الله علیه و آله حامی و پشتیبان خود را از دست داد؛ یاوری که حضور او در کنار رسول اللّه صلی الله علیه و آله مایه آرامش خاطر ایشان بود و در همه حال، با رفتارو گفتار خود، خستگیِ آزار ابوجهل ها و ابولهب ها را ز تن پیامبر صلی الله علیه و آله می زدود.

در چنین روزی، روح بلند حضرت خدیجه علیهاالسلام از زمین خاکی پر کشید تا در اوج افلاک و درسایه رحمت خداوندی آرام گیرد. روح ملکوتی اش همواره قرین رحمت حق تعالی باد.

طلوع ستاره درخشان

55 سال پیش از بعثتِ رسول مکرّم اسلام در جزیرة العرب و سرزمین مکه که بر اثر دوری از مکتب پیامبران و حاکمیت جهل و جاهلیت، از ارزش ها و اصول اخلاقی اثری نبود وهمه جا آکنده از تبعیض، ستم، ناپاکی، اختلاف و جنگ بود، دختری دیده به جهان گشود که «خدیجه» نام گرفت. پدرش «خُویْلَد» و مادرش «فاطمه دختر زائده» بود.

پسر عمو

گاه خدیجه، پیامبر صلی الله علیه و آله را پسر عمو خطاب می کرد؛ زیرا سلسله نسب حضرت خدیجه علیهاالسلام از پدر، در جدّ چهارم با پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله به هم می رسد واز طرف مادر نیز در جدّ هشتم با همدیگر مشترک اند.

بهترین انتخاب

خدیجه، ای هم درد غربت های رسول خدا صلی الله علیه و آله ، تو نوری بودی که در تاریکی و ظلمت جاهلیت درخشیدی و به همه تعصبات آن عصر ننگین پشت پا زدی. اخلاق نیک و امانتداری جوانی پاک، تو را به سویش کشاند و بزرگان و ثروت مندان قریش را از خود راندی و غرق در دریای فضایل آن وجود ملکوتی گردیدی. اطرافیان زبان به ملامتت گشودند و تحقیرت کردند ولی تو، هم چون کوهی استوار و با قلبی لبریز از عشق به محمد صلی الله علیه و آله بر این زخم زبان ها صبرو مقاومت پیشه و بر این انتخابت که برترین و بهترین بود، پافشاری و از آن دفاع کردی.

شخصیت ادبی حضرت خدیجه علیهاالسلام

از ویژگی های بارز حضرت خدیجه علیهاالسلام بهره مندی از عقل، هوش و تدبیری سرشار بوده است. در عصر جاهلیت که جهل همه جا را فرا گرفته بود و زنان از بیش تر مزایای زندگی محروم بودند، حضرت خدیجه علیهاالسلام دارای کمال، عقل و شخصیت ادبی در سطح بالایی بود؛ چنان چه اشعار سرشار از ظرافت ادبی و معنوی او در شأن رسول خدا صلی الله علیه و آله که حدود پانزده سال پیش از بعثت سروده شده، شاهد گویایی بر این مطلب است. او در یکی از اشعار خود در شأن رسول اکرم صلی الله علیه و آله چنین گفته است: «اگر من روز را در میان همه نعمت ها به شب رسانم و دنیا و سلطنت شاهان بزرگ ایران و کسری ها همیشه برای من باشد، اگر دیدگانم به تماشای چشمان تو نپردازند، تمامشان برای من به اندازه بال پشه ای ارزش ندارد».

ماجرای ازدواج

امانت داری، راست گویی و ویژگی های الهی محمد صلی الله علیه و آله زبان زد همه مکّیان شده بود؛ به این جهت حضرت خدیجه علیهاالسلام ، علاقه عجیبی به ایشان پیدا کرد. از سویی نیز از پسر عمویش وَرَقَةِ بنِ نَوْفِل که از دانشمندان مسیحی بود ـ اطلاع یافت که در مکه پیامبری ظهور می کند که خورشید وجودش عالم تاب خواهد شد. نشانه های این پیامبر در وجود مبارک محمد صلی الله علیه و آله آشکار بود.

حضرت خدیجه علیهاالسلام که در آن زمان ثروتش را در تجارت به کار انداخته بود، به پیشنهاد ابوطالب، محمد صلی الله علیه و آله را با کاروان تجاری به شام فرستاد. در این سفر، «مَیْسَره» غلام خدیجه علیهاالسلام نیز حضرت محمد صلی الله علیه و آله را همراهی کرد و پس از بازگشت پُر سود کاروان به مکه، خدیجه علیهاالسلام پیشنهاد ازدواج به ایشان داد و محمد صلی الله علیه و آله با مشورت عموهایش قبول کرد و به این ترتیب، خطبه عقد محمد صلی الله علیه و آله و خدیجه علیهاالسلام توسط حضرت ابوطالب جاری شد.

نخستین زن مسلمان

پانزده سال از زندگی زیبا و سراسر صفا و صمیمیت حضرت محمد صلی الله علیه و آله و خدیجه علیهاالسلام می گذشت که آن حضرت در «غار حرا» به پیامبری مبعوث شدند. حضرت خدیجه علیهاالسلام اولین بانویی بود که به ایشان ایمان آورد و رسالتش را پذیرفت؛ از این رو رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: «پیشتاز زنان جهان در ایمان به خدا و محمد صلی الله علیه و آله ، خدیجه علیهاالسلام است». پس از آن، حضرت خدیجه علیهاالسلام یاور رسول خدا صلی الله علیه و آله در برپایی و رشد و توسعه دین اسلام بود و آن حضرت را در سختی ها و مصایب تبلیغ دین همراهی می کرد.

افتخارات

حضرت خدیجه علیهاالسلام یکی از شخصیت های برجسته تاریخ اسلام است که با ایمان، اخلاص و ویژگی های الهی خویشْ توانست افتخارات بسیاری در صفحات تاریخ ثبت کند. از افتخارات والا و ارزش مند وی همین بس که ایشان همسر اشرف مخلوقات عالم، حضرت محمدمصطفی صلی الله علیه و آله ، مادر حضرت زهرا علیهاالسلام بزرگْ بانوی سراسر تاریخ و نیز مربی حضرت علی علیه السلام و بسان مادری برای آن حضرت بود.

در محضر خدیجه علیهاالسلام

خدیجه ای تجلی خوبی ها، در آیینه وجودت که سراسر پاکی و زیبایی است، عشق، ایمان، فداکاری، استواری و ایثار را به نظاره نشسته ایم تا توشه ای از دریای بی کران اوصاف الهی ات برگیریم. تو به ما آموختی که با وجود ثروت و مقام مهم می توان اسیردنیا و مادیات آن نشد، بلکه آن را در جهت پیشبرد اهداف والای انسانی به کار برد. ما آموختیم که می توان با وجود محیط زشت و ناپاک اطراف، الهی و پاک زیست. تونوری بودی که در تاریکی و ظلمت جاهلیت درخشیدی تا چراغی فرا راه دیگران باشی. تو به ما یاد دادی که می توان هم چون شمع سوخت و به دیگران روشنایی بخشید.

منزلت خدیجه علیهاالسلام نزدرسول اکرم صلی الله علیه وآله

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله احترام و ارزش خاصی برای حضرت خدیجه علیهاالسلام قائل بودند و بارها شأن و مقام ارزش مند و والای ایشان را یادآوری می کردند. از جمله می فرمودند: «برترین بانوان بهشت عبارتند از: مریم دختر عمران، آسیه دختر مُزاحِم، خدیجه دختر خَوَیْلِد و فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله ».

بعد از رحلت حضرت خدیجه علیهاالسلام ، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بسیار از او یاد می کردند، چنان چه یکی از همسران پیامبر صلی الله علیه و آله گفته است: «رسول خدا صلی الله علیه و آله از خانه بیرون نمی رفت، مگر اینکه خدیجه را یاد می کرد و او را به نیکی ستایش می نمود». نیز نقل شده که هرگاه رسول خدا صلی الله علیه و آله گوسفندی ذبح می کرد، می فرمود: «این قربانی را برای دوستان خدیجه علیهاالسلام بفرستید؛ زیرا من دوستان خدیجه را نیز دوست دارم».

در تنگنای محاصره

هنگامی که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله پس از سه سال دعوت پنهانی، به امر خداوند مأمور به دعوت آشکار و گسترش دامنه پیام الهی خود شد، ندای دعوتشْ طوفان خشمِ جاه طلبان و گردن کشان را برانگیخت از این رو، کافرانْ آنان را از شهر بیرون کرده و به «شِعبِ ابی طالب» روانه ساختند و درتنگنای محاصره اقتصادی قرار دادند. شدت این محاصره به قدری بود که یا از گرسنگی بمیرند و یا به سوی بت پرستان و خدایانشان باز گردند. هنگامی که رسول خدا صلی الله علیه و آله با یارانش از شهر بیرون می رفتند، خدیجه نیز بدون ذره ای تردید با آنان همگام شد. او در طول این سه سال، هزینه محاصره شدگان را به عهده گرفته بود و هراز چندگاه مایحتاج آنان، از اموال خدیجه علیهاالسلام و مخفیانه به شعب ابی طالب می رسید.

مباهات امامان

امامان معصوم علیهم السلام در موارد متعدد به وجود بانوی ارج مند جهان، حضرت خدیجه علیهاالسلام ، مباهات و افتخار کرده اند. مثلاً امام حسین علیه السلام روز عاشورا، در ضمن خطبه ای که خود را به دشمن معرفی می کرد، فرمود: «شما را به خدا سوگند، آیا می دانیدکه جده من خدیجه علیهاالسلام دختر خویلد است». یا امام سجاد علیه السلام در مجلس یزید در دمشق، در فرازی از سخن رانی اش، خود را چنین معرفی می کند که: «من پسر خدیجه بانوی بزرگ اسلام هستم». هم چنین در دعای ندبه هنگامی که امام عصرمان را یاد می کنیم، چنین می خوانیم: «کجاست پسر پیامبر برگزیده اسلام صلی الله علیه و آله و پسر علی پسندیده علیه السلام و پسر خدیجه والا مقام علیهاالسلام ».

سلام خدا بر خدیجه علیهاالسلام

یکی از وقایع بسیار مهم زندگی درخشان پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله موضوع معراج ایشان از مکه به بیت المقدس و از آن جا به آسمان هاست. در این سفر آسمانی بود که جبرئیل سلام خداوند را توسط رسول اکرم صلی الله علیه و آله به حضرت خدیجه علیهاالسلام رساند. ابوسعید خِدْری دانشمند بزرگ اسلام در این باره می گوید: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: در شب معراج، هنگام بازگشت به جبرئیل گفتم: آیا حاجتی داری؟ گفت: «حاجت من این است که سلام خدا و سلام مرا به خدیجه علیهاالسلام برسانی».

القاب حضرت خدیجه

حضرت خدیجه علیهاالسلام پیش از ولادتْ در کتاب آسمانی انجیل که بر حضرت عیسی نازل شد، به عنوان «بانوی مبارکه» و هم دم مریم در بهشت یاد شده است. هم چنین درعصر جاهلیت که بسیاری از زنان به انحراف های عصر جاهلی آلوده بودند، حضرت خدیجه علیهاالسلام به خاطر قداست وپاکی به عنوان «طاهره» یعنی پاک سرشت و پاک روش خوانده شد. از سویی نیز شخصیت خدیجه علیهاالسلام آن چنان چشم گیر بود که اورا به عنوان «بانوی بانوان» و «سرور زنان» می خواندند. لقب دیگر آن حضرت «کبری» است که به معنی «ارج مند و والا مقام» می باشد.

تجسم حقیقت

خدیجه علیهاالسلام ، تجسم حقیقت و نماد مسلمان کامل، و تسلیم محض خدا ورسولش بود. وی که به تمام صفات والای انسانی آراسته بود، از هیچ اقدامی در یاری رسول خدا کوتاهی نمی کرد و در این راه، نه تنها اموال، بلکه همه هستی خویش را در طبق اخلاص گذاشت. وی باسلاح ایمان به حقیقت اسلام و تقوای الهی، در برابر تندباد حوادث و سختی ها، نستوه و پایدار ایستاد و ذره ای از اخلاص و ایمانش کم نشد. سزاوار است امروز که روز وفات آن حضرت است، اعمال و رفتار الهی اش را سرلوحه کارهای خود قرار دهیم و از زندگی سراسر پربار ایشان، درس جاودانگی بیاموزیم.

فرزندان

بنابر نقل مشهور، حضرت خدیجه از پیامبر علیهاالسلام دارای شش فرزند به نام های قاسم، عبداللّه ـ که با لقب طیب و طاهر نیز خوانده می شد ـ، زینب، رقیه، ام کلثوم و فاطمه زهرا علیهاالسلام است. قاسم پیش از بعثت در مکه از دنیا رفت و عبداللّه نیز که پس از بعثت به دنیا آمده بود، در مکه درگذشت.

رحلت

پس از پایان محاصره اقتصادی پیامبر صلی الله علیه و آله و یارانش در شعب ابی طالب، چندی نگذشت که ابوطالب و خدیجه علیهاالسلام هر دو با فاصله چند روز در بستر بیماری افتادند. طبق پاره ای از روایات، ابوطالب علیه السلام دو ماه پس از آزادی ازمحاصره از دنیا رفت و پس از سه روز و به نقلی 35 روز، در دهم رمضان سال دهم هجرت، حضرت خدیجه علیهاالسلام نیز دار فانی را وداع گفت. مرقد مطهر آن حضرت در قبرستان حَجون در بالای شهر مکه قرار دارد که امروز به نام «قبرستان مُعَلّی» معروف است.

سال اندوه

در سال دهم هجرت و به فاصله چند روز، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله دو یار مخلص و توانای خود، حضرت خدیجه علیهاالسلام و ابوطالب علیه السلام را از دست داد ودر سوگ آن دو سخت گریست و احساس تنهایی کرد. با رحلت دو یار با وفا و پشتیبان خستگی ناپذیر محمد صلی الله علیه و آله ، حضرت آن سال را عامُ الحُزن یا سال غم واندوه نامیدند.

پریشانی پیامبر صلی الله علیه و آله در فراق خدیجه (س)

چند روزی از رحلت جان سوز دو یار مهربان پیامبر صلی الله علیه و آله ، حضرت خدیجه علیهاالسلام و حضرت ابوطالب علیه السلام نمی گذشت، که کافران جرأت بیش تری یافتند. روزی هنگام عبور پیامبر صلی الله علیه و آله از کوچه های مکه، ناگاه یکی از مزدوران بت پرست، ظرفی پر از خاکروبه بر سر و روی آن حضرت ریخت و پیش از آن و زمانی که خدیجه علیهاالسلام بود، وقتی چنین حوادث تلخی برای پیامبر صلی الله علیه و آله رخ می داد و به خانه باز می گشت، خدیجه با کمال مهر و محبت، سر و صورت آن حضرت را می شست و رفتار پر عطوفت حضرتش، مرهمی بر زخم های پیامبر صلی الله علیه و آله بود. ولی اینک که پیامبر صلی الله علیه و آله به خانه بازگشتند و جای خالی خدیجه علیهاالسلام را نگریستند بسیار رنجیده خاطر شدند. در این هنگام یکی از دختران آن حضرت در حالی که می گریست، ظرف آبی آورد تا سر و روی پدر را بشوید که رسول اکرم صلی الله علیه و آله به او فرمود: «دخترم، گریه نکن که خداوند گزند دشمن را از پدرت دفع خواهد کرد».

سی شب ، سی حدیث

حدیث شب نهم


عَنِ الامام الصَّادِقِ - عَلَيْهِ السَّلام - قالَ: إنَّ الصِّيامَ لَيْسَ مِنَ الطَّعامِ وَ الشَّرابِ وَحْدَهُ ... ، فَاحْفِظُوا ألْسِنَتِكُمْ وَ غُضُّوا أبْصارَكُمْ وَ لا تَحاسَدُوا وَ لا تَنازَعُوا فَاِنَّ الْحَسَدَ، يَأكُلُ الْأيمانَ كَما تأكُلُ النّارَ الْحَطَبَ.

«من لايحضره الفقيه، ج 2، ص 67»

امام صادق - عليه السلام - فرمود: همانا روزه تنها خودداري از خوردن و آشاميدن نيست ... ، پس زبانتان را حفظ كنيد، مواظب چشمانتان باشيد، حسد نورزيد و منازعه و جدال نيز نكنيد، همانا حسد ايمان را (مي خورد و) از بين مي برد همانگونه كه آتش هيزم را (مي خورد و) از بين مي برد.


سی شب ، سی حدیث

حدیث شب هشتم

عَنْ الامام عَلِيٍّ - عَلَيْهِ السَّلام - قالَ: أفْضَلُ الْجِهادِ الصَّوْمُ فِي الْحَرِّ.

«سفينة البحار، ماده صوم»

امام علي - عليه السلام - فرمود: برترين جهاد، روزه داري در تابستان است.


سی شب ، سی حدیث

 حدیث شب هفتم

عَنِ الامام الْمُجْتَبي - عَلَيْهِ السَّلام - قالَ: سَئَلَ عالِمٌ يَهُودِيُّ عَنِ النَّبِيِّ - صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه - : لِأيِّ شَيْءٍ فَرَضَ اللهُ الصَّوْمَ عَلي اُمَّتِكَ بِالنَّهارِ ثَلاثِينَ يَوماً؟ وَ فَرَضَ اللهُ عَلي الْاُمَمِ أكْثَرُ مِنْ ذلكَ؟ فَقالَ النَّبِيِّ - صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه - : إنَّ آدَمَ لَمَّا أكَلَ مِنَ الشَّجَرَةِ بَقِيَ ... .

«روضة المتقين، ج 3، ص 244»

امام حسن - عليه السلام - فرمود: جمعي از يهوديان به محضر پيامبر - صلي الله عليه و آله - حاضر شدند و عالم آنان پرسيد: چرا خداوند متعال روزه سي روزه را براي امت شما واجب ساخت؟ و حال آن كه بر ديگر امم بيشتر از اين مقدار واجب بود؟ پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: حضرت آدم - عليه السلام -، وقتي كه از «ميوه ممنوع» تناول نمود، در شكم وي سي روز باقي ماند و بر اين اساس خداوند بر ذريّه او سي روز روزه داري را واجب گرداند و غذائي را كه در شب تجويز شده است نوعي تفضُّل است و براي خود حضرت آدم نيز سي روز روزه واجب بوده است، پس خداوند اين سي روز را براي امّت من نيز مقرر داشته است. هنگامي كه سخن پيامبر به اين جا رسيد، اين آيه را تلاوت كرد: «... كما كتب علي الذين من قبلكم لعلكم تتقون أياماً معدودات» و سپس آن عالم يهودي سخنان پيامبر را تصديق كرد. و افزود: پاداش روزه اين ماه چيست؟ پيامبر - صلي الله عليه و آله - فرمود: هيچ مؤمني نيست كه اين ماه را به خاطر خدا روزه بدارد جز آن كه خداوند، هفت چيز به وي عطا نمايد: 1. «حرام» را از بدن وي، دور سازد، 2. او را به رحمت خويش نزديك سازد، 3. دشواري هاي هنگام موت را بر او آسان گرداند، 4. روزه را مايه امان از گرسنگي و تشنگي قيامت وي قرار دهد، 5. برائت از آتش را به او عطا كند، 6. از غذاهاي بهشت، نصيب وي كند ... . ، پس يهودي سخنان او را تصديق كرده گفت: راست گفتي اي محمد.


 

دم دم سحری یک سنت قدیمی بوشهر در ماه رمضان

 

اجرای مراسم دم دم سحری در سالهای گذشته در بوشهر
در قدیم امکانات پیشرفته ای مثل ساعت زنگ دار، رادیو، تلویزیون نبوده که در سحرهای ماه مبارک رمضان، مردم با صدای آن بیدار شوند. به همین دلیل از همان ایام، رسمی بوده به نام دُم دُم سحری که مردم با صدای آن در وقت سحر بیدار می شدند. واژه ی دُم دُم سحری در اصل دَم سحری بوده یعنی دَم سحر یا وقت سحر یا نزدیک به سحر. و اینکه چرا به ضم اوّل خوانده می شود دو دلیل دارد: ‏
‏1. در گویش بوشهری واژه های بسیاری به ضم اول خوانده می شود. مثلاً به «من» مو یا مُ گفته می شود و   واژه های بسیاری دیگر
2. صدایی که از دمام تولید می شود صدای «دُم» می دهد یعنی از هر کسی سوال شود که دمام چه صدایی می دهد؟ پاسخ می دهد «دُم دُم». و به دلایل فوق دَم سحری، در گویش بوشهری «دُم دُم» سحری جا افتاده و اینچنین تلفظ می شود.
افرادی که دم دم سحری اجرا می کرده اند، معمولاً سه تا چهار نفر بوده اند که به صورت گروهی اشعاری در وصف ماه رمضان می خواندند. در قدیم با آواز دم دم سحری سازی زده نمی شده. فقط دعایی خوانده می شده و با تک تک زدن (دق الباب)- چون همه ی دربهای منازل از جنس چوب بوده و دق الباب داشته- مردم را در هنگام سحر بیدار می نمودند و بعدها کم کم ساز دمام به این موسیقی اضافه می شود.
اشعاری که در این نوع موسیقی خوانده می شود بدین صورت می باشد:
 


 

لا اله الا الله       
محمد یا رسول الله
علیاً یا ولی الله
السلام السلام      یا شهر رمضان 
یا شهر صیام           علیک السلام
هذا شهراٌمغفره  یاشهرٌمبروک    علیک السلام
آمنک الله بالله      اَسکنک الله جنه    
رحیم الله لدنهُ          جمیعاً النّار و العذاب
عبادالله ذکرالله  یرحم کم الله      لا اله الا الله
تپت الله عمرک     تپت الله ذکرک                    
یا ایها المومنون        یا ایها المسلمون
و یک شعر دیگری نیز که بیشتر بر سر زبان ها است و فارسی می باشد:
خداوندا تو ستاری   همه خوابند تو بیداری            
 به حق خود که بیداری     همه عالم نگه داری
از قدیمی ها نقل شده که در زمان قدیم در بحرین بین شیعیان و اهل سنت درگیری به وجود می آید و عده ای از شیعیان از آنجا به جاهای دیگر از جمله بوشهر مهاجرت می کنند و در بین مهاجرین طایفه ای بوده به نام   دَم سحری که این طایفه در محله کوتی ساکن می شوند و فردی به نام کربلایی عباس دَم سحری در سحرهای ماه رمضان در کوچه ها راه می افتاد و دعایی می خوانده و با تک تک زدن مردم را در سحر بیدار می نموده و نقل است فردی به نام محمد ابراهیم با آواز دم دم سحری، ساز دمام می نواخته و از آن پس تا کنون ساز دمام در سحرهای ماه رمضان طنین انداز می شود.
در حال حاضر به خاطر زندگی ماشینی و امکانات ساعت زنگدار و ... این رسم کم رنگ شده ولی در بعضی از محله های قدیمی از جمله محله دهدشتی، کوتی، بهبهانی، شنبدی، جبری و بعضی از محله های قدیمی دیگر این رسم را زنده نگه داشته اند. اشعار این نوع موسیقی در شبهای اول و شب آخر ماه رمضان، فرقی ندارد فقط در السلام و الوداع گفتن آن فرق دارد. یعنی در شب های اول خوانده می شود السلام یا شهر رمضان ولی در شب آخر خوانده می شود الوداع یا شهر رمضان یعنی هر السلامی که در اشعار شب اول وجود دارد، شب آخر الوداع خوانده می شود. یعنی با ماه رمضان خداحافظی می شود تا انشاءالله اگرعمری باقی باشد تا ماه رمضان سال آینده انشاءالله. ریتم دمام این نوع موسیقی با دمامی که قبل از مراسم سینه زنی نواخته می شود، فرق دارد و به صورت سه ضربی می باشد و در همان قالب، نوازنده ی دمام باید بداهه کند و بدون اینکه از قالب اصلی ریتم خارج شود، ریتم را خُرد کند.
نقل است که در قدیم سنج نیز در کنار اشعار دم دم سحری نواخته می شده ولی تا آنجایی که ریش سفید های شهر، به یاد دارند، سنج استفاده نمی شده فقط با این نوع موسیقی، دمام نواخته می شده.
نوازندگان این نوع موسیقی، معمولاً از یک ساعت و نیم قبل از اذان صبح، در کوچه ها شروع به نواختن  می کنند. و تا ده- پانزده دقیقه قبل از اذان به کار خود به پایان می دهند. و خوردن سحری نوازندگان، اغلب قبل از نواختن دم دم سحری می باشد و چند دقیقه قبل از اذان صبح که به خانه می رسند، آب یا نوشیدنی     می نوشند تا مبادا در طول روز تشنگی آنها را فرا گیرد.
در روز عید فطر، بعد از نماز عید نوازندگان دم دم سحری، دمام بر دوش، در کوچه ها راه می افتند و با ماه رمضان الوداع می کنند و بر در هر خانه ای، چند لحظه می ایستند و اشعار دم دم سحری می خوانند و به صاحبخانه و اهل منزل، عید مبارک می گویند و صاحب خانه نیز به خاطر تشکر از نوازندگان که یک ماه در سحرگاه، آنها را بیدار نموده اند، به عنوان تبرک یا عیدی، وجه نقد، یا شیرینی و یا آذوقه ای که در منزل دارند، به آنها می دهند .
این نه به خاطر حق الزحمه ی آنان است، بلکه به صورت تبرک می باشد و از قدیم این عیدی دادن مرسوم بوده و هیچ اجباری در آن نیست. و نوازندگان نیز عیدی و آذوقه ای که به دست آورده اند، همیشه برای مصرف خود استفاده نمی کنند و همه ی آنها و یا قسمتی از آنها را به مردم تهیدست و مستحق می دهند.
اجرشون با خدا، مروا شون همه سال
محقق:
محسن حیدریه- احمد شیخ ذاکر   
منبع:
       مرجع بوشهرشناسی           
 

سی شب سی حدیث

حدیث شب ششم
عَنِ النَّبِيِّ - صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه - قالَ: أرْبَعَةٌ تُفْسِدُ الصَّوْمَ وَ أعمالَ الْخَيْرِ: الْغِيبَةُ، وَ الْكِذْبُ وَ النَّمِيمَةُ وَ النَّظَرُ إلي الأجْنَبِيِّ.

«المواعظ العدديه، ص121»

پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: چهار چيز است كه روزه را خراب و اعمال نيك را فاسد مي کند: غيبت، دروغ، سخن چيني و نگاه به نامحرم.


 

سی شب سی حدیث

حدیث شب پنجم

عَنْ الامام عَلِيٍّ - عَلَيْهِ السَّلام - قالَ: صِيامُ الْقَلْبِ عَنِ الْفِكْرِ فِي الآثامِ أفْضَلُ مِنْ صِيامِ الْمَرءِ عَنِ الطَّعامِ.

«وسائل الشيعه، ج5، ص37»

امام علي - عليه السلام - فرمود: پرهيز از تفكر در معاصي برتر است از روزه آدمي در برابر امساك از غذا.


 

مراسم افتتاحیه مسجد دهدشتی

"   إِنَّمَا یَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ    " توبه18


و اینک پس از سال ها تلاش جهت بازسازی مسجد کهن وباعظمت دهدشتی به یاری خداوند متعال وعنایت حضرت ولی عصر(عج) وبا همت والای مردمانی ایثارگر، سخاوتمند ،خیر ومومن ، وبا حضور گرم و پرشور مردم خوب بوشهر واهالی کوی دهدشتی ، بویژه حضرت آیت ا... صفایی بوشهری نماینده ولی فقیه و امام جمعه معزز بوشهر و حضرت آیت ا.. سید مصطفی حسینی این مسجد قدیمی و درخشان در سه شنبه  همزمان با نماز مغرب وعشاء مجددا بازگشایی گردید تا مردم خداجوی مومن بوشهر و کوی دهدشتی از این مکان مقدس همچون گذشته بهره مند گردند .


لذا تقدیروتشکر فراوان داریم ازهمه بزرگوارانیکه دعوت دست اندر کاران را اجابت فرموده وبا حضور ارزشمند خود گرما بخش محفل ما شدند،عزیزانی که با دستان مهربانشان مأمنی ساختند سرشار از اخلاص، آفرین بر شما که با یاری سبزتان این بنای منور را پایداری بخشیدید ، امیدواریم که خداوند مهربان نام همه شما گرامیان را در صحیفۀ سابقون خویش ثبت و ضبط فرماید، همچنین درود میفرستیم بر روح همه ی  بانیان ، خادمین و دوستداران مسجد دهدشتی که امروز دربین ما نبوده و آرزوی دیدن چنین روزی را داشتند ، روحشان شاد ...

دراین شب میمون و مبارک که با استقبال گسترده مردم وجمعیت مشتاق زیادی روبرو شد، باحضورحضرت آیت الله صفایی بوشهری واستقبال بسیار گرم اهالی کوی دهدشتی نماز مغرب و عشاء توسط ایشان اقامه گردید، که پس از خاتمه نمازعشاء با ورود حضرت آیت الله حاج سید مصطفی حسینی از روحانیون بنام وبرجسته استان توسط اهالی کوی دهدشتی ، مردم و امام جمعه محترم ، حضرت آیت ا... صفایی بوشهری از ایشان به گرمی استقبال گردید.


پس ازاقامه ی نماز جماعت با تلاوت آیاتی از کلام ا.. مجید مراسم افتتاحیه آغاز گردید ، اجرا ومعرفی برنامه های این شب را جناب آقای سروری مجری توانمند صدا وسیما بر عهده داشتند .

درابتدای مجلس ، جناب حاج محمد فیوض ،به نیابت از سوی هیئت امنا مسجد دهدشتی به خوش آمدگویی پرداختند وضمن خیر مقدم به حضار از حضور همه سروران وعزیزانی که دعوت دست اندرکاران را اجابت فرمودند تشکر وقدردانی نمودند و حضور ایشان را گرامی داشتند .

پس از ایشان نیز جناب حاج مصطفی گراشی از اعضای هیئت امنا بطور مختصر گزارشی از تاریخچه وقدمت مسجد دهدشتی، وضعیت مسجد و خدمات صورت گرفته درطی چند سال اخیر بمنظور بازسازی مسجد ارائه نمودندو در پایان از عزیزانی  که در بازسازی این بنا همواره کمک و یاری فرمودند تشکر ویژه ای نمودند.


پس از ارائه گزارش تاریخچه و روند بازسازی مسجد، برنامه تواشیح توسط گروه دعبل خزایی اجرا گردید ، همچنین درحین اجرای این برنامه از حضار ومیهمان عزیز با شیرینی ، بستنی ومیوه پذیرایی واولین شماره ی شبستان دهدشتی  توزیع گردید.

در ادامه برنامه از آقایان حاج حمید فیوض ، محمد صیاد پور ناظرین فنی و محمد سهرابی ، امین برومند ، خسرو شیخی خسروی  استادکارانی که ساخت وساز را برعهده داشتند  و طی چند سال اخیر در بازسازی شبانه روز زحمت کشیده ودر ساخت وساز آن نقش داشتند از سوی هیئت امنا بطور ویژه قدردانی و لوحی به رسم  یادبود به  ایشان اهداء گردید.

دردقایق پایانی این مراسم حضرت آیت الله سید مصطفی حسینی ،در باب فضیلت و انسان سازی مسجد وبازسازی مسجد دهدشتی سخنانی را ایراد فرمودند .

درخاتمه برنامه حضرت آیت الله صفایی بوشهری نماینده ولی فقیه وامام جمعه بوشهر دقایقی به بیان نصایحی پرداختند وپس از خاتمه افتتاحیه ، میهمانان وحضرات ، صفایی بوشهری وحسینی با بدرقه ی گرم اهالی کوی دهدشتی همراه شدند.


تصاویر مراسم این شب را می توانید در ادامه مطلب مشاهده فرمایید.


با تشکر از آقای مرتضی نسترن در تهیه عکس ها












































































منبع : کانون فرهنگی مسجد دهدشتی بوشهر                http://koyedehdashti.blogsky.com

سی شب سی حدیث

حدیث شب چهارم
قالَ رَسُولُ اللهِ - صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه - : قالَ اللهُ تَبارَكَ وَ تَعالي: الصَّوْمُ لِي وَ أنا اُجْزِي بِهِ.

«روضة المتقين، ج 3، ص 225»

پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: خداوند تبارك و تعالي مي فرمايد: «روزه» مال من است و خود پاداش روزه دار را خواهم داد.


 

سی شب سی حدیث

حدیث شب سوم

 مِنْ فاطِمَةَ - عَلَيْها السَّلام - : فَرَضَ اللهُ الصِّيامَ تَثبِيتاً لِلْإخْلاصِ.

«علل الشرايع، ج1، ص246»

فاطمه زهرا - عليها السلام - فرمود: خداوند روزه را واجب گردانيد تا خلوص و اخلاص را در (زندگي) انسان ها تثبيت نمايد.


 

سی شب سی حدیث

حدیث شب دوم

عَنِ النَّبِيِّ - صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه - قال: يا رَبِّ وَ ما مِيراثُ الصَّوْمِ؟ قالَ: الصَّوْمُ يُورِثُ الْحِكْمَةَ وَ الْحِكْمَةُ تُورِثُ الْمَعْرِفَةَ وَ الْمَعْرِفَةُ تُورِثُ الْيَقِينَ فَاِذا اسْتَيْقَنَ الْعَبْدُ لا يُبالي كَيْف أصْبَحَ بِعُسْرٍ امْ يُسْرٍ.

«ميزان الحكمه، ج5، ص475»

پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمود: در معراج عرض كردم: پرودگارا ميراث (و ثمره) روزه داري چيست؟ ندا رسيد: روزه باعث پيدايش «حكمت» در انسان است و «حكمت» نيز مايه پيدايش معرفت است و «معرفت» نيز عامل حصول «يقين» در جان آدمي است و آنگاه كه بنده‌اي به «يقين» برسد باكي ندارد كه چگونه زندگي وي مي گذرد، در سختي يا در راحتي.


 

خطبه حضرت علی(ع) در نخستین روز ماه رمضان  

حضرت علی(ع) در اولین روز ماه رمضان در مسجد کوفه ضمن ایراد خطبه‌ای زیبا در وصف ماه مبارک رمضان، به پیش‌بینی پیامبر اعظم(ص) درباره شهادت خویش در این ماه اشاره کرد.

خطبه امام به این شرح است:

ای مردم! این ماه، ماهی است که خداوند، آن را بر ماه‏های دیگر برتری داده است، مانند برتری ما اهل‏بیت بر دیگر مردم. و آن، ماهی است که درهای آسمان و درهای رحمت، در آن گشوده می‏شوند و درهای آتش در آن بسته می‏گردند. و ماهی است که در آن ندا شنیده می‏شود و دعا مستجاب می‏گردد و گریه مورد ترحّم قرار می‏گیرد.

ماهی است که در آن، شبی وجود دارد که فرشتگان از آسمان فرود آمده، بر مردان و زنان روزه‏دار، به اذن پروردگارشان تا طلوع سپیده سلام می‏دهند و آن شب، «شب قدر» است. دو هزار سال پیش از آن که آدم علیه‏السلام آفریده شود، ولایت من در آن شب، مقدّر شد. روزه گرفتن آن، برتر از روزه‏داری هزار ماه است و عمل در آن، برتر از عمل در هزار ماه است.

ای مردم! خورشید ماه رمضان بر مردان و زنان روزه‏دار، با رحمت می‏تابد و ماه آن با رحمت بر آنان نورافشانی می‏کند و هیچ روز و شبی از این ماه نیست، مگر آن که پروردگار متعال، بر سر این امّت، نیکی می‏افشاند. پس هر کس از ریزش نعمت الهی ذرّه‏ای بهره‏مند گردد، در روز دیدارش با خدا، نزد خداوند، گرامی خواهد بود و هیچ بنده‏ای نزد خدا گرامی نگردد، مگر آن که خداوند، بهشت را جایگاه او قرار می‏دهد.

بندگان خدا! این ماه شما، همچون دیگر ماه‏ها نیست. روزهایش برترین روزهاست و شب‏هایش برترین شب‏ها و ساعاتش برترین ساعات است. آن، ماهی است که شیطان‏ها در آن در بند و زندانی‏اند؛ ماهی که خداوند در آن، روزی‏ها و اجل‏ها را می‏افزاید و میهمانان خانه‏اش را می‏نویسد؛ ماهی که اهل ایمان با آمرزش و رضای الهی، با شادی و نعمت‏های الهی، و با خشنودی فرمانروای دادگر و توانا، پذیرفته می‏شوند.

ای روزه‏دار! در کار خویش نیک بنگر، که در این ماه، میهمان پروردگار خویش هستی . بنگر که در شب و روزت چگونه‏ای و چگونه اعضای خود را از نافرمانی خدا حفظ می‏کنی. بنگر تا مبادا شب در خواب باشی و روز در غفلت؛ پس این ماه بر تو بگذرد و بار گناهت همچنان بر دوشت مانده باشد؛ پس آنگاه که روزه‏داران پاداش‏های خود را می‏گیرند، تو از زیانکاران باشی و آنگاه که به کرامت فرمانروای خویش نایل می‏شوند، از محرومان گردی و آنگاه که به همسایگی با پروردگارشان سعادتمند می‏شوند، تو از طردشدگان باشی!

ای روزه‏دار! اگر از درگاه صاحبت رانده شوی، به کدام درگاه روی خواهی آورد؟ و اگر پروردگارت محروم سازد، کیست که روزی‏ات دهد؟ و اگر تو را خوار شمرد، کیست که اکرامت کند؟ و اگر ذلیلت ساخت، کیست که عزّتت بخشد؟ و اگر تو را واگذاشت، کیست که یاری‏ات کند؟ و اگر تو را در جمع بندگانش نپذیرفت، بندگی‏ات را به آستان چه کس خواهی برد؟ و اگر از خطایت در نگذشت، برای آمرزش گناهانت به که امید خواهی بست؟ و اگر حقّ خویش را از تو طلبید، حجّت تو چه خواهد بود؟

ای روزه‏دار! در شب و روزت با تلاوت کتاب خدا، به او تقرّب بجوی، که همانا کتاب خدا، شفیعی است که روز قیامت، شفاعتش برای قرآن‏خوانان پذیرفته است و با خواندن آیات آن، از درجه‏های بهشت بالا می‏روند.

مژده ای روزه‏دار! تو در ماهی هستی که روزه‏داریت در آن، واجب، نَفَس کشیدنت در آن، تسبیح، خُفتنت در آن، عبادت، طاعتت در آن، پذیرفته، گناهانت در آن، آمرزیده، صداهایت در آن، شنیده ‏شده، و مناجات در آن، مورد ترحّم است. از حبیبم پیامبر خدا شنیدم که می‏فرمود:

خداوند متعال را در هنگام افطار هر شب ماه رمضان، آزادشدگانی از آتش است که شمار آنان را کسی جز خداوند نمی‏داند. شمار آنان، نزد او در علم غیب است. پس چون آخرین شب این ماه شود، خداوند به شمار همه کسانی که در تمام این ماه آزاد کرده، آزاد خواهد نمود.

مردی از قبیله هَمْدان برخاست و گفت: ای امیر مؤمنان! از آنچه حبیب تو درباره ماه رمضان فرمود، بیشتر بگو.

 فرمود: باشد! شنیدم که برادر و پسر عمویم، پیامبر خدا، می‏فرمود: «هر کس ماه رمضان را روزه بدارد و خود را در این ماه از حرام‏ها نگه دارد، وارد بهشت می‏شود.»

آن مرد همدانی گفت: ای امیر مؤمنان! از آنچه برادر و پسر عمویت درباره ماه رمضان فرمود، بیشتر بگو.

فرمود: باشد! شنیدم که دوستم پیامبر خدا می‏فرمود: «هر کس از روی ایمان و به خاطر اجر الهی، [ماه] رمضان را روزه بدارد، وارد بهشت می‏شود.»

مرد همدانی گفت: ای امیر مؤمنان! از آنچه دوستت درباره این ماه فرمود، بیشتر بگو.

فرمود: باشد! شنیدم که سَرور اوّلین و آخرین، پیامبر خدا می‏فرمود: «هر کس [ماه] رمضان را روزه بدارد و در شب‏های آن حرام نخورد، وارد بهشت می‏شود.»

مرد همدانی گفت: ای امیر مؤمنان! از آنچه سرور اوّلین و آخرین با تو درباره این ماه گفت، بیشتر بگو.

فرمود: باشد! شنیدم که برترینِ پیامبران و فرستادگان و فرشتگان مقرّب می‏فرمود: «همانا سَرور اوصیا، در سَرور ماه‏ها کشته می‏شود.»

گفتم: ای پیامبر خدا! سرور ماه‏ها، کدام است و سرور اوصیا کیست؟

فرمود: «امّا سرور ماه‏ها، ماه رمضان است و امّا سرور اوصیا، تویی، ای علی!»

گفتم: ای پیامیر خدا! آیا چنین خواهد شد؟

فرمود: آری، به پروردگارم سوگند! همانا نگون‏بخت‏ترینِ امّت من، برادرِ پی‏کننده ناقه ثمود، برمی‏خیزد و ضربتی بر فرق سرت می‏زند که محاسنت از خون آن، رنگین می‏شود.

پس مردم شروع به گریه و شیون کردند. و حضرت علی علیه‏السلام خطبه‏اش را به پایان برد و فرود آمد.